တကယ္ပါ ..ဒီ့ျပင္ၿခံေတြကို သြားခ်င္လုိ ့ အားက်လုိ ့ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။
အပင္ေပါက္ ဘ၀တုန္းကေတာ့ ေရခံေျမခံေကာင္းလုိ ့ဆုိၿပီး ဒိၿခံမွာသစ္ပင္ျဖစ္ရတာ ဂုဏ္ယူတာေပါ့။
ေျမလႊာကုိထုိးခြဲၿပီး အပင္ေပါက္ဘ၀ေရာက္ေအာင္ႀကိဳးစားခဲ့ရ၊ ေနပူပူ၊ မုိးရြာရြာ၊ ႏွင္းက်က်၊ က်ဳပ္ဘ၀နဲ ့က်ဳပ္ ခုခံခဲ့ရတာ။
ခုေတာ့ဗ်ာ...ၿခံရွင္ေပါ့၊ ၿခံစည္းရုိးအသစ္ကာမယ္ဆုိၿပီး က်ဳပ္ကို ခုတ္ပစ္တယ္ေလ။
ခုတ္တာမွ ရက္ရက္စက္စက္ဗ်ာ နတ္ေနကုိင္းကုိပါခုတ္တာ..။
နတ္ေနကုိင္းကုိ မခုတ္သင့္ဘူးဆုိတာ သူမသိတာလည္းမဟုတ္၊ သိသိႀကီးနဲ ့ကုိခုတ္တာ..။
ဒါေတာင္ရြာထဲက ကာလသားေခါင္း ကိုကုလားႀကီး ေရာက္လာလုိ ့၊ မဟုတ္ရင္ က်ဳပ္တုိ ့အျမစ္ပါလန္တယ္။
ခုေတာ့ၾကည့္ေလ..က်ဳပ္ရဲ ့ကုိင္းဖ်ားကုိင္းနားေတြလည္း ထင္းျဖစ္လုိ ့..၊က်ဳပ္ရဲ ့ရြက္ႏုေလးေတြလည္း အရြယ္မတုိင္ခင္ ညိဳးလုိ ့..
အရိပ္ေနေန ..အခက္ခ်ဳိးခ်ဳိး လုပ္တဲ ့ထဲမွာ ပုဆိန္ ဆုိတဲ့ဟာက ကန္ ့လန္ ့ကန္ ့လန္ ့ပါေနတာကုိ က်ဳပ္ ပုိအသဲနာတယ္...။
သုေဏာ္စုိင္း